Kleine disclaimer, dit heb ik meer dan een maand geleden geschreven ( 3 juli)en dus vergeten te posten. Vond het te jammer om hem dan nu ook niet meer te plaatsen. Hopelijk binnenkort nog een laatste meer recentelijke blog!

Hoihoi,

Vanuit het vliegtuig in Australië mijn laatste blog (voor nu, denk ik). De laatste drie dagen heb ik in Sydney, Australië, doorgebracht met papa. Mama is vanmiddag in Sydney aangekomen om met ons mee door te vliegen naar de volgende bestemming, Cairns! Daar gaan we een camper huren en langs de kust richting het zuiden rijden naar Brisbane. Over een maand ben ik pas weer thuis.

Nieuw Zeeland zit er dus op! Het is voor mij heel gek te beseffen dat ik niet meer terug ga of mijn tussenjaar zo goed als over is. Ik heb het afgelopen weken best druk gehad met tassen pakken en alles afsluiten dat ik nu pas echt in vakantiestemming ben. Ik heb alles meer stap voor stap genomen en praktisch bekeken.

Afscheid nemen was ook niet al te moeilijk. De kids gingen eerder dan ik, met het vliegtuig weer naar de vader in Christchurch, dus die heb ik uitgezwaaid. Volgens mij beseften ze het ook niet echt, maar zullen ze me missen als ze terugkomen in Auckland. De familie heb ik ook gedag gezegd en zou ik op de hoogte brengen. Ik heb G bedankt voor een geweldig jaar en zij mij ook voor alle help en gezelligheid :). Mijn vriendinnen was eigenlijk het moeilijkst om gedag te zeggen, al wist ik dat ik die eerder terug zou kunnen zien dan bijvoorbeeld mijn gastfamilie. Nina en Belinda zijn echt mijn beste vriendinnen, omdat ze in Duitsland wonen ga ik ze sowieso opzoeken en zij mij! Plannen voor een surftrip zijn al vaak besproken ;). Daarnaast heb ik Celina zelf uitgezwaait en Emma een laatste kop koffie mee gedronken, ook twee Duitse vriendinnen die bij mij in de buurt woonden. De Nederlandse surfvader die mij mijn surfboard heeft geleend heb ik een cadeautje mee gegeven en zou ik op de hoogte houden van mijn surfsessies in Aussie! Een andere ouder van school, de moeder van Alanah's beste vriendin, had mij en de kids uitgenodigd voor een lunch bij haar thuis, ontzettend lief. Heerlijk Iraans eten, waar ze oorspronkelijk vandaan komt. Afscheid nemen van het huis, de omgeving en het land is erg lastig, ik heb er zoveel herinneringen gemaakt en voel me er zo thuis. De laatste keer de kids naar school brengen, laatste keer een dagje zomaar bij Nina doorbrengen, laatste keer surfen, laatste keer film kijken met de kids, laatste keer autorijden en laatste nachtje slapen. Ik heb het een jaar lang heel normaal gevonden maar nu slaat het er toch wel in dat dat leven nooit meer zo normaal gaat worden. Ik zal me nooit meer zo thuis voelen in Nieuw Zeeland als dat ik me de laatste maanden heb gevoeld.

Ik zal altijd verbonden blijven aan Nieuw Zeeland en mijn thuis in Auckland. Dit jaar heeft een stukje van mijn leven bepaald en mij veel veranderd. Het zal misschien moeilijk zijn om te begrijpen hoe dat werkt of voelt, maar ik heb mijn ervaring hiermee geprobeerd te delen door mijn blogs. Ik hoop dat dat een klein beetje is gelukt, en anders zul je het misschien aan me merken zodra we elkaar weer in Nederland zien!

Ik kijk er opzich wel weer naar uit om na deze te gekke vakantie weer naar mijn echte thuisthuis te gaan. De laatste maanden in Nieuw Zeeland ben ik er vooral achter gekomen wat ik er zoveel aan waardeer. Een van die dingen is dat ik het fijn vind dat we thuis iedereen proberen met open armen te ontvangen en dat ik zo makkelijk vriendinnen kon overhebben. The more the merrier, right?! Dat was soms een beetje lastig in Nieuw Zeeland.

Ik ga het heel gek vinden dat ik weer thuis ben. Heb al van veel mensen gehoord die hetzelfde meegemaakt hebben, dat thuis weer alles zo normaal lijkt. Dat het meer als 13 dagen voelt in plaats van 13 maanden. Ook met papa en mama is het nu weer zo normaal in Australië. Al merk ik wel dat ik super veel wil vertellen op momenten. Ik heb de eerste paar dagen keelpijn gekregen, waarschijnlijk van weer constant de harde Nederlandse taal. Gewoon maar even de tijd nemen en we hebben een maand dus dat komt helemaal goed.

Ik ga voor nu even heel erg genieten van dit andere prachtige land down under.

Tot ziens allemaal, weer in Nederland, in Europa, of ergens anders op de wereld, wie weet! Wat een prachtige plek hebben wij de eer gekregen om te leven. Laten we er voor zorgen dat we er ook goed voor zorgen en trots op mogen zijn. Take care & be kind!

Lots of love,

Sylke