Hey allemaal,

Ondertussen ben ik alweer 265 dagen in Nieuw-Zeeland en vlieg ik over 80 dagen het land uit. Wow, op het moment dat ik dit typ besef ik het me weer even. Ik heb gemixte gevoelens over het feit dat ik nog maar kort de tijd heb ik Nieuw Zeeland en snel alweer naar huis ga.

Ten eerste is het ontzettend gaaf dat ik na mijn Nieuw Zeeland jaar eerst een paar weken met papa en mama ga reizen in Australië. Daar kijk ik erg naar uit, om zowel mijn ouders weer te zien en ze een knuffel te kunnen geven maar ook om al mijn avonturen te kunnen delen en laten zien wat er van mij geworden is ;). Daarnaast ben ik heel erg nieuwsgierig naar Australië en de verschillen of gelijkenissen met Nieuw-Zeeland. Er is dus in de nabije toekomst al meteen iets om naar uit te kijken zodra ik mijn prachtige nieuwe thuisland verlaat.

Ten tweede verheug ik me erop om mijn lieve familie weer te zien. Om opi, omi en oma een knuffel te kunnen geven en in plaats van in brieven, facetime of blogs, mijn verhalen in het echt te kunnen vertellen. Om weer even lekker gek te kunnen doen met mijn zussen, Ella en Tenz, al zal ik die allemaal misschien maar kort of niet zien omdat die ook zoveel coole dingen gepland hebben staan. Om eindelijk met mijn oude goede vriendinnen te kunnen afspreken! En gewoon weer even een normaal 19-jarig meisje te voelen haha. En natuurlijk kan ik Kiki niet vergeten, die haar naam soms hoort via facetime maar nooit snapt wie het nou roept.

Daarnaast is de universiteit een heel leuk voorruitzicht. Een nieuwe stap met onbekende mensen en interessante onderwerpen, ik ben er klaar voor. De studie weet ik nog niet precies maar de kans dat die in Nederland is, is op dit moment (helaas) groot. Duitsland heeft niet precies wat ik wil en in Nijmegen is de combinatie van pedagogische wetenschappen en pabo ( ALPO wordt dat genoemd samen) erg aantrekkelijk. Maar niks is nog zeker! Natuurlijk zijn er ook nog een paar andere dingen om naar uit te kijken, zoals roeien en viool spelen en fietsen!!

Maar... Nieuw Zeeland is zo mooi, en ik hou van mijn leven hier, dat moet je ondertussen wel door hebben gehad aan mijn blogs denk ik zo haha. Wat ga ik het missen. Ik weet ook niet waar ik moet beginnen. Laten we starten bij waar het begon, mijn gastfamilie.

Mijn gastfamilie is zo ongelooflijk leuk. De kinderen zijn the best en ik heb zo een goede band met ze kunnen opbouwen. Laatst zwaaide ik ze uit toen ze een nachtje bij hun tante gingen slapen en zei ethan zwaaiend vanuit de auto: "bye sylke, I love you!", ik keek G aan en allebei onze harten smolten een beetje haha. Alanah en ik hebben altijd al veel lol en zingen dezelfde liedjes die we in ons hoofd hebben en verzinnen onze eigen verhaaltjes voor haar bedtime. Mijn gastmoeder en ik gaan ook goed samen, met alle hectiek van haar werk moeten we allebei flexibel zijn en goed op elkaar inspelen en dat gaat hartstikke goed. We houden van dezelfde muziek en ondertussen kunnen we over alles praten en lachen. Niet jaloers zijn mama want jij blijft toch altijd nummer 1!!

Na die 9 maanden heb ik ook een heleboel leuke vrienden kunnen maken, vooral vriendinnen eigenlijk, want grotendeels van de au pairs is vrouwelijk. En bijna al mijn vriendinnen zijn au pairs (en Duits..), wat het makkelijk maakt. Vooral met Nina heb ik een hele goede band, na ons zuider eiland reis kennen we elkaar heel goed en spenderen we veel dagen van de week samen.

Nieuw-Zeeland heeft zo veel mooie natuur, ik zit in de trein terug naar huis en ben net een kleine volkaan opgelopen omdat ik wat tijd over had. Het uitzich was amazing en ik kon zoveel herkennen, het is mn thuisstad geworden. Met een fijn huis in een leuke omgeving en het strand op een kleine afstand rijden, water in de hele omgeving. Ik ben een beachgirl geworden en vind het heerlijk om met mn blote voetjes over het zwarte strand te struinen.

En het meest voor de hand liggende, surfen. Ik ga niet meer de kans krijgen om zoveel te surfen als ik nu doe. Ben laatst wel een Nederlands surfmeisje tegengekomen op het strand en zij vertelde dat het best te doen is om in Nederland te surfen dus dat maakte me wel weer hoopvol :)

En dan zijn er de kleine dingen, zoals het lopen op blote voeten of in 'jandals' (teenslippers). Het feit dat niemand iets geeft om wat je draagt en je het hele jaar een korte broek kan dragen, met desnoods een trui. Of dat ik altijd de auto kan pakken om even met iemand af te spreken die ook ineens tijd heeft. Tijd. Ik heb tijd hier. En wat is dat eens fijn, ik ga dat zeker missen. Hoef niet aan huiswerk, toetsen of andere opdrachten te denken.

Er zijn nog genoeg dingen op mijn bucketlist en to do list die ik hopelijk allemaal kan doen voordat ik het vliegtuig neem. Hierbij een eind aan de gedachtegang van mijn treinreis heen en terug naar town om met een vriendin af te spreken.

Bedankt voor het lezen,

Sylke