Hoihoi!

Weer een blog van mij, mijn plan is om er iets meer te schrijven en dan iets korter te maken, hopelijk lukt dat ook! Deze blog is van een paar weken geleden maar ben ik vergeten te posten, dus hier is die dan. Ik weer supermooie en leuke dingen gedaan. Zo heb ik al een paar keer een coffeegroup bijgewoond en ben ik naar verschillende stranden gegaan. Lees hier hoe mij dat bevallen is en vergeet ook niet de prachtige foto’s erbij te bekijken.

Een paar weken geleden heb ik op mijn vrije woensdag afgesproken met een Duitse au pair. We wilden samen wat tracks wandelen en vooral de natuur ontdekken. Helaas zijn er momenteel veel tracks dicht doordat de Kauri boom in gevaar is, maar we hebben toch een mooie route naar de ‘Waitakere dam’ gevonden. Deze dam is in de Waitakere Ranges, een natuurgebied op zo’n 20minuten rijden vanaf mijn huis. De weg is aardig bochtig en heuvelachtig en het uitzicht was adembenemend mooi, waardoor we er iets langer over deden omdat ik vaak de auto langs de weg heb gezet om even stil te kunnen staan en te genieten. We hebben de auto geparkeerd op de parkeerplaats en hebben een halfuur naar de dam gelopen, daar was het super mooi en hoog. Soms waren er wat kleine paadjes waar je tussen de planten liep maar de track om het meer heen was helaas ook gesloten. Daarna zijn we teruggelopen en na een heleboel andere stops kwamen we uiteindelijk aan in Piha Beach. De stranden aan de westkust hebben zwart zand, wat dus ook heel heet wordt in de zomer. Het was prachtig en in de zomer ga ik er zeker nog een keer heen om te zwemmen (of surfen!)

Elke week is er een coffee group. Die zijn overal in Auckland en die van mij is het dichtste bij in Titirangi, zo’n 20min rijden. Een andere au pair uit de buurt en ik rijden altijd samen heen en terug. Elke week zijn we met zo’n 20 meiden (er zijn nou eenmaal niet zo veel mannelijke au pairs) en ontmoeten we in een café met de lekkerste warme chocomel. Daar heb ik nu heel veel nieuwe meiden ontmoet en het is super leuk om verhalen en ervaringen uit te wisselen en nieuwe gezichten te zien. Zo heb ik met een groepje al plannen gemaakt voor een breakfast/brunchdate.

En toen kwam ook de heimwee.. soms is het mijn familie, die ik graag een knuffel zou willen geven of gewoon heel even zou kunnen zien. Een ander moment zijn het vriendinnen, waarvan ik niet hoef te twijfelen of ze me wel aardig genoeg vinden om nog een keer af te spreken. En soms zijn het gewoon de kleine 'doodgewone' dingetjes; niet elke keer hoeven nadenken aan welke kant van de weg je moet lopen of rijden, zonder nadenken je perfect kunnen uiten, niet af hoeven vragen wat je vandaag nou weer van je leven moet maken. Een vaste routine met bekende mensen en een vast doel is misschien wel saai en demotiverend, maar ook fijn en makkelijk. Ik vind het soms wat lastig om hier overal het beste uit te maken, wat wel mijn doel is. Maar gelukkig heb ik nog een heel jaar over, een paar geweldige vakanties op het oog en hopelijk nieuwe goede vriendschappen. Het heeft even tijd nodig natuurlijk, maar ik sta er positief in en heb vertrouwen, het is niet voor niets een avontuur als het allemaal van een leien dakje gaat.

Daarom is het belangrijk om juist te genieten van alles om mij heen. Ik geniet van de kleine dingen, van de warme chocomel mét mini-marshmallows - die eigenlijk voor de kinderen bedoelt zijn maar ik ook heel lekker vind (en zolang ben ik ook nog niet volwassen ;). Ik geniet van de mooie dagen met de stralende zon of van de dagen dat het bewolkt is en ik binnen met een dekentje en mijn boek op een kleedje voor de kachel zit. Ik geniet van de kinderen, die ineens onverwachts kunnen lachen of die door de kleinste dingetjes laten zien dat ze mij aardig vinden. Ik geniet van de goede gesprekken bij mijn kopje chocomel met mijn gastmoeder en haar reizen waar zij dan ook weer terug aan denkt en van geniet. Ik sta stil in het park terwijl ik dit lopend schrijf omdat ik geïnspireerd word door de natuur om me heen, het water wat langzaam vloed wordt en de vogeltjes die de zon begroeten. Ik sta stil bij wat ik nu gedaan heb en hoe dankbaar ik me wel niet voel dat ik zelf dit avontuur ben aangegaan en me niet heb laten tegenhouden, dat ik in mijn eentje mijn droom ben nagegaan en hier nu, in het prachtige Nieuw-Zeeland, mijn wensen waar kan maken.

Bedankt voor het lezen, seeya soon!

X Sylke