#13 Fijne feestdagen en update

Hallo allemaal!

Allereerst wil ik jullie fijne feestdagen wensen. Ik hoop dat iedereen gezond is en nog iets kan vieren deze dagen. Daarnaast ook alvast gelukkig nieuwjaar! Maar ik zal vast een hoop van jullie spreken voordat het zover is :). Ik schrijf deze blog om even een kleine update te geven over wat ik doe en hoe het gaat.

Afgelopen half jaar was niet heel anders dan het halve jaar daarvoor, voor de zomervakantie. Uni is nog steeds zo veel mogelijk online, pabo is ook veel online, al mag ik 2 keer in de periode naar de HAN komen om 's avonds les te krijgen met de helft van mijn klas. Dat is altijd erg gezellig, vorige keer hebben we zelfs pizza's besteld om even bij te kletsen met de mentorgroep! Daarnaast hebben we veel online evenementen vanuit de studievereniging en eet ik vaak samen met 1 of 2 vriendinnen en mijn huisgenootje. Ik probeer ook veel te sporten, drie keer in de week, om nog wel lekker te bewegen en even van mijn studentenkamer af te gaan. In de eerste periode heb ik een frisbee cursus gedaan, 12 frisbee trainingen voor beginners, met aan het einde een toernooitje! Dit was echt zo ontzettend leuk, ik hoop dat ik dat snel weer voort kan zetten als de maatregelen het weer toe staan. In de tweede periode, van de herfstvakantie tot de kerst, heb ik sportklimmen gedaan. Hier heb ik vorig jaar ook een cursus voor gevolgd, dus nu heb ik weer wat extra technieken geleerd en is er elke week weer een grotere uitdaging! Daarnaast ben ik ook lekker aan het boulderen met een frisbee-vriend, tennissen met mijn huisgenootje of zelf aan het zwemmen of yogaen. Genoeg te doen in ieder geval!

Oja, helemaal vergeten te vertellen over mijn stage. Ik loop vanaf de herfstvakantie stage bij een basisschool in Nijmegen, op 10 minuutjes fietsafstand! Elke maandag ben ik te vinden bij de kleuters, groep 1/2, waar de kinderen 4-5 jaar zijn. In het begin was het even wennen, want ze zijn zo veel aan het spelen! Hoe moet ik ooit lessen gaan geven, dacht ik. Maar ondertussen heb ik meerdere kringen gegeven, een rekenspelletje tijdens de fruitkring, een boek voorlezen tijdens de ochtendkring of een woordenschatles tijdens de middagkring. De concentratie van de kinderen is echt minimaal haha, dus je moet het interessant en interactief maken! Mijn klas is heel leuk, er zitten kinderen in van verschillende achtergronden, wat het dus heel gevarieerd maakt, ook qua niveau. Dit is niet altijd makkelijk, en ik ben de helft van de tijd ook politieagent, maar het is wel een hele leuke uitdaging! De kinderen zijn erg zorgzaam voor elkaar en vanaf het begin kreeg ik ook van een paar kinderen meteen knuffels. Ik heb twee weken geleden een hele week stage gelopen bij de kleuters, en ik begon echt te merken dat ze nu weten wat ze aan mij hebben en mij als hun eigen juf zien. Zelfs de kinderen die het wat moeilijk vinden om met veranderingen om te gaan en aan nieuwe mensen te wennen, gaven mij spontaan een knuffel! Dat was wel echt fijn, ik voel me ontzettend op mijn plek in de klas en op de school. Mijn mentor begeleidt mij super goed en ook de andere docenten zijn attent. De scholen zijn nu natuurlijk dicht, door de kerstvakantie maar ook nog langer door de maatregelen. We hadden een kerstviering gepland op donderdagavond, maar dat is een improvisatie kerstviering geworden op de dinsdagmiddag. Gelukkig kon ik daarbij aanwezig zijn en heb ik de kinderen ook gedag kunnen zeggen, 4 weken elkaar niet zien is toch wel lang! Ik mag na de vakantie nog wel naar stage komen, dan gaan we thuiswerkboekjes uitdelen zodat de kinderen thuis door kunnen werken. Ik ben erg benieuwd hoe het verder ingedeeld gaat worden, want dat is mij ook nog niet duidelijk.

Zo, dat was even mijn update over de uni, de pabo en mijn stage en mijn studentenleven daarnaast :). Hopelijk mogen de scholen snel weer open en de groepslessen op het sportcentrum snel weer doorgaan, dat maakt mijn leven al een stuk beter! In ieder geval nu lekker vakantie en samen met Jochem zijn deze twee weken, is ook heerlijk.

Fijne kerstdagen, alvast een gelukkig nieuwjaar. Ik wens iedereen een 'healthy and happy' 2021!

Knuffels Sylke



#12 Hoe ik mij staande hou als student in deze coronacrisis

Lieve familie en vrienden,

Een berichtje vanuit thuis. In deze gekke tijden, is bijna iedereen wel thuis. Allereerst wil ik jullie allemaal een virtuele knuffel geven, we komen hier samen doorheen, hou vol en blijf thuis   . In deze crisis gaat alles allemaal net even anders. Hoe ga ik hiermee om, hoe doet mijn studie dat en waar ben ik allemaal mee bezig?

Op het moment ben ik bij Jochem zijn familie. We reizen met z'n tweetjes ongeveer om de week van Jochems ouders naar mijn ouders. Het is fijn om zo veel tijd met Jochem door te brengen, de langste tijd die we echt samen zijn geweest haha! We hebben vorige week gevierd dat we een jaar hebben :). We houden het tot nu toe goed vol en hebben genoeg dingen om ons bezig te houden. 

De plantjes van mijn kamer in Nijmegen heb ik een paar weken geleden al gered. De koelkast is leeggehaald en alles wat binnen een halfjaar over de datum kan gaan, heb ik meegenomen. Ik verwacht er de komende periode niet te zijn, maar hou wel mijn kamer aan, omdat het zo een fijne kamer is.

Mijn studie gaat wel 'gewoon' door. Van de universiteit heb ik alle colleges online. Sowieso worden de colleges altijd opgenomen (super handig, want dan kan je nog eens iets terugkijken als je half in slaap bent gevallen ;p). Ze hebben de colleges van vorig jaar online gezet zodat ik alles in mijn eigen tijd kan bekijken. Ik volg de planning die we normaal gesproken ook zouden volgen, dus daar zit eigenlijk geen verandering in. Ik heb maandag een online tentamen vanuit huis gemaakt. De tentamens die ik normaal gesproken in een grote sportzaal op de universiteit maak, zijn al op de computer. Alleen het feit dat ik nu thuis zat was even gek. Het tentamen was openboek geworden, dus ik had een extra scherm erbij om tussen mijn aantekeningen te kunnen zoeken. Ook had ik een heel schema gemaakt voor mijn literatuursamenvatting. Per onderwerp of begrip kon ik precies zien op welke pagina die te vinden was. Er zat wel een tijdslimiet aan het tentamen, twee minuten per vraag, zodat het niet perse een opzoek-tentamen werd maar je ook je eigen inzicht moest gebruiken.

Van de hogeschool heb ik online lessen. We volgen het normale rooster en doen dit via Microsoft Teams. Ik moet op sommige dagen om 9 uur voor mijn laptopje zitten, met de hoop dat de leerkrachten niet vragen om mijn camera aan te zetten ..... :). De lessen duren anderhalfuur lang, wat normaal gesproken al veel is, maar zeker achter een laptop vind ik dat lang. We doen gelukkig wel veel interactieve opdrachten en krijgen ook mogelijkheden om vragen te stellen. Toch is het wel heel anders om het zo te doen, ik zit liever in een echte klas met mijn medestudenten. De verslagen en andere opdrachten gaan allemaal door, soms aangepast. Hier ben ik nog aardig druk mee.

Na de persconferentie van dinsdag is het weer duidelijk geworden dat de basisscholen binnenkort open gaan. Ik weet nog niet hoe dit gaat met mijn stageschool, of ik welkom ben en hoe ze de lessen gaan vormgeven. Ik hoop in ieder geval dat ik wel naar stage mag, er valt in deze periode natuurlijk ook een hoop te leren.

Naast het werk voor de uni en school probeer ik veel leuke dingen te doen. Zeker met dit lekkere weer is het heerlijk in de tuin of daarbuiten. Ik heb Jochem leren skateboarden, soms gaan we skeeleren, doen we yoga of workouts. Ook hebben we al ontzettend veel lekkere dingen gebakken: kwarktaart, monchoutaart voor mama's verjaardag, worteltaart voor allebei de familie één keer, chocolade taart voor ons 1jaar en nog meer. Heerlijkkkkk! Ik probeer daarnaast veel creatieve dingen te doen, zo ben ik eindelijk weer bezig met schilderen op nummer, maak ik verjaardagskaarten voor mijn vrienden die ik nu niet kan bezoeken en ben ik veel aan het tekenen. Toevallig heeft de moeder van Jochem gisteren een naaimachine gevonden, ik ben meteen naar de tweedehandswinkel gegaan voor wat stofjes, dus die ga ik zometeen uitproberen. Wie weet loop ik straks in een zelfgemaakt jurkje rond!

Ik probeer mijzelf dus zoveel mogelijk te vermaken, maar soms is het ook heerlijk om even een dagje niets te doen. Lekker in de tuin liggen of een lange wandeling maken met de hond. Ik hoop dat het jullie ook lukt om er iets van te maken deze tijd. Veel sterkte en succes. 

Heel veel liefs en hopelijk tot snel weer een keer,

Sylke


#11 'Thuis' in Nederland en Nijmegen

Hallo lieve mensen,

Een nieuw berichtje na lang wachten, ik kreeg al wat commentaar dat ik weer eens wat moest uploaden ;). Hierbij ga ik jullie vertellen over hoe het was om thuis te zijn, mijn studie en het leven in Nijmegen!

De thuiskomst in Nederland was heel fijn, ik heb al snel het grootste deel van mijn familie gezien en een meidenavondje gedaan met mijn vriendinnen. Thuis was het even gek, om op de plekken te zijn waar ik overna heb gedacht of mezelf had ingebeeld. Het voelde zo vertrouwd maar ook weer heel nieuw. Ik vond bijvoorbeeld dat de keuken veel kleiner leek, ik weet niet of dat ligt aan dat ik misschien gegroeid ben, of dat ik in mijn herrinnering een beeld had van de keuken, en dat die niet helemaal meer overeenkwam. Het was heerlijk om een paar dagen vakantie te hebben en de tijd voor mezelf te nemen, maar ik verveelde me al snel.

Dus ik was erg blij toen ik me klaar kon maken voor het studentenleven! Ik doe nu de Academische Pabo in Nijmegen. Dat is een combinatie van pedagogische wetenschappen aan de Radboud Universiteit en de pabo aan de Hogeschool Arnhem-Nijmegen. De combinatiestudie duurt 4 jaar, en is best zwaar omdat je twee studies tegelijkertijd doet. Ik vind het super leuk en voel me erg op mijn gemak. De vakken zijn interessant, je ziet wel echt een verschil tussen de praktische pabo en theoretische uni, ik vind de afwisseling heel fijn. Daarnaast zijn er ook hele gezellige medestudenten. Via de pabo loop ik één dag in de week stage, bij groep 3, en dat is super leuk om te doen.

Het leven in Nijmegen gaat mij goed af. Ik woon op kamers met 3 andere meiden (waarvan één Femke, een vriendin en studiegenootje die ik heb geintroduceerd in het huis en nu mijn benedenbuurvrouw is). Het is dichtbij het centrum en alles is prima te fietsen. Ondertussen ben ik ook aan het sporten, zometeen ga ik zwemmen met een studiegenootje en gisteravond heb ik sportklimmen gedaan. Ook vind ik yoga en boulderen erg leuk. Via het sportcentrum van de uni kan je veel verschillende sporten uitproberen en ik ben daar al goed mee op weg!

Ik merk dat ik veel heb gehad aan mijn tussenjaar, ik denk dat ik veel socialer ben en makkelijker vrienden kan maken. Daarnaast kan ik beter omgaan met veranderingen en weet ik wat ik van mezelf kan verwachten. Natuurlijk gaat het ook weleens minder goed en zit ik dan 's avonds laat nog te stressen voor een verslag dat ingeleverd moet worden, maar over het algemeen heb ik het studieleven goed op orde ;). Ik mis Nieuw-Zeeland wel enorm, vooral mijn leven daar, de natuur en surfen... Als iemand dit leest en een beetje ervaring heeft met surfen in Nederland, hoor ik het graag, want ik kan niet wachten om me weer even helemaal één te voelen met de oceaan.. Ik heb nog af en toe contact met mijn gezin in Nieuw-Zeeland, het wordt zomer daar en ik ben ontzettend jaloers! Ook ben ik al één keer naar Nina in Duitsland geweest, het was heel fijn om weer met haar te zijn.

Ik vroeg me af of jullie, als lezers, vrienden of familie, het leuk vinden als ik nog meer blogs schrijf. Niet te vaak, maar af en toe gewoon even een update over hoe het met mij gaat en waar ik me mee bezig houdt, laat me ook weten wat je dan leuk vindt om te lezen. Ik schrijf de blogs met plezier, en vind het voor mezelf ook leuk om later terug te lezen.

Ik hoor het wel. Geniet van je dag!
Veel liefs.

Sylke

#10 Goodbye New Zealand

Kleine disclaimer, dit heb ik meer dan een maand geleden geschreven ( 3 juli)en dus vergeten te posten. Vond het te jammer om hem dan nu ook niet meer te plaatsen. Hopelijk binnenkort nog een laatste meer recentelijke blog!

Hoihoi,

Vanuit het vliegtuig in Australië mijn laatste blog (voor nu, denk ik). De laatste drie dagen heb ik in Sydney, Australië, doorgebracht met papa. Mama is vanmiddag in Sydney aangekomen om met ons mee door te vliegen naar de volgende bestemming, Cairns! Daar gaan we een camper huren en langs de kust richting het zuiden rijden naar Brisbane. Over een maand ben ik pas weer thuis.

Nieuw Zeeland zit er dus op! Het is voor mij heel gek te beseffen dat ik niet meer terug ga of mijn tussenjaar zo goed als over is. Ik heb het afgelopen weken best druk gehad met tassen pakken en alles afsluiten dat ik nu pas echt in vakantiestemming ben. Ik heb alles meer stap voor stap genomen en praktisch bekeken.

Afscheid nemen was ook niet al te moeilijk. De kids gingen eerder dan ik, met het vliegtuig weer naar de vader in Christchurch, dus die heb ik uitgezwaaid. Volgens mij beseften ze het ook niet echt, maar zullen ze me missen als ze terugkomen in Auckland. De familie heb ik ook gedag gezegd en zou ik op de hoogte brengen. Ik heb G bedankt voor een geweldig jaar en zij mij ook voor alle help en gezelligheid :). Mijn vriendinnen was eigenlijk het moeilijkst om gedag te zeggen, al wist ik dat ik die eerder terug zou kunnen zien dan bijvoorbeeld mijn gastfamilie. Nina en Belinda zijn echt mijn beste vriendinnen, omdat ze in Duitsland wonen ga ik ze sowieso opzoeken en zij mij! Plannen voor een surftrip zijn al vaak besproken ;). Daarnaast heb ik Celina zelf uitgezwaait en Emma een laatste kop koffie mee gedronken, ook twee Duitse vriendinnen die bij mij in de buurt woonden. De Nederlandse surfvader die mij mijn surfboard heeft geleend heb ik een cadeautje mee gegeven en zou ik op de hoogte houden van mijn surfsessies in Aussie! Een andere ouder van school, de moeder van Alanah's beste vriendin, had mij en de kids uitgenodigd voor een lunch bij haar thuis, ontzettend lief. Heerlijk Iraans eten, waar ze oorspronkelijk vandaan komt. Afscheid nemen van het huis, de omgeving en het land is erg lastig, ik heb er zoveel herinneringen gemaakt en voel me er zo thuis. De laatste keer de kids naar school brengen, laatste keer een dagje zomaar bij Nina doorbrengen, laatste keer surfen, laatste keer film kijken met de kids, laatste keer autorijden en laatste nachtje slapen. Ik heb het een jaar lang heel normaal gevonden maar nu slaat het er toch wel in dat dat leven nooit meer zo normaal gaat worden. Ik zal me nooit meer zo thuis voelen in Nieuw Zeeland als dat ik me de laatste maanden heb gevoeld.

Ik zal altijd verbonden blijven aan Nieuw Zeeland en mijn thuis in Auckland. Dit jaar heeft een stukje van mijn leven bepaald en mij veel veranderd. Het zal misschien moeilijk zijn om te begrijpen hoe dat werkt of voelt, maar ik heb mijn ervaring hiermee geprobeerd te delen door mijn blogs. Ik hoop dat dat een klein beetje is gelukt, en anders zul je het misschien aan me merken zodra we elkaar weer in Nederland zien!

Ik kijk er opzich wel weer naar uit om na deze te gekke vakantie weer naar mijn echte thuisthuis te gaan. De laatste maanden in Nieuw Zeeland ben ik er vooral achter gekomen wat ik er zoveel aan waardeer. Een van die dingen is dat ik het fijn vind dat we thuis iedereen proberen met open armen te ontvangen en dat ik zo makkelijk vriendinnen kon overhebben. The more the merrier, right?! Dat was soms een beetje lastig in Nieuw Zeeland.

Ik ga het heel gek vinden dat ik weer thuis ben. Heb al van veel mensen gehoord die hetzelfde meegemaakt hebben, dat thuis weer alles zo normaal lijkt. Dat het meer als 13 dagen voelt in plaats van 13 maanden. Ook met papa en mama is het nu weer zo normaal in Australië. Al merk ik wel dat ik super veel wil vertellen op momenten. Ik heb de eerste paar dagen keelpijn gekregen, waarschijnlijk van weer constant de harde Nederlandse taal. Gewoon maar even de tijd nemen en we hebben een maand dus dat komt helemaal goed.

Ik ga voor nu even heel erg genieten van dit andere prachtige land down under.

Tot ziens allemaal, weer in Nederland, in Europa, of ergens anders op de wereld, wie weet! Wat een prachtige plek hebben wij de eer gekregen om te leven. Laten we er voor zorgen dat we er ook goed voor zorgen en trots op mogen zijn. Take care & be kind!

Lots of love,

Sylke

#9 Hoe ik me voel over mijn laatste maanden hier

Hey allemaal,

Ondertussen ben ik alweer 265 dagen in Nieuw-Zeeland en vlieg ik over 80 dagen het land uit. Wow, op het moment dat ik dit typ besef ik het me weer even. Ik heb gemixte gevoelens over het feit dat ik nog maar kort de tijd heb ik Nieuw Zeeland en snel alweer naar huis ga.

Ten eerste is het ontzettend gaaf dat ik na mijn Nieuw Zeeland jaar eerst een paar weken met papa en mama ga reizen in Australië. Daar kijk ik erg naar uit, om zowel mijn ouders weer te zien en ze een knuffel te kunnen geven maar ook om al mijn avonturen te kunnen delen en laten zien wat er van mij geworden is ;). Daarnaast ben ik heel erg nieuwsgierig naar Australië en de verschillen of gelijkenissen met Nieuw-Zeeland. Er is dus in de nabije toekomst al meteen iets om naar uit te kijken zodra ik mijn prachtige nieuwe thuisland verlaat.

Ten tweede verheug ik me erop om mijn lieve familie weer te zien. Om opi, omi en oma een knuffel te kunnen geven en in plaats van in brieven, facetime of blogs, mijn verhalen in het echt te kunnen vertellen. Om weer even lekker gek te kunnen doen met mijn zussen, Ella en Tenz, al zal ik die allemaal misschien maar kort of niet zien omdat die ook zoveel coole dingen gepland hebben staan. Om eindelijk met mijn oude goede vriendinnen te kunnen afspreken! En gewoon weer even een normaal 19-jarig meisje te voelen haha. En natuurlijk kan ik Kiki niet vergeten, die haar naam soms hoort via facetime maar nooit snapt wie het nou roept.

Daarnaast is de universiteit een heel leuk voorruitzicht. Een nieuwe stap met onbekende mensen en interessante onderwerpen, ik ben er klaar voor. De studie weet ik nog niet precies maar de kans dat die in Nederland is, is op dit moment (helaas) groot. Duitsland heeft niet precies wat ik wil en in Nijmegen is de combinatie van pedagogische wetenschappen en pabo ( ALPO wordt dat genoemd samen) erg aantrekkelijk. Maar niks is nog zeker! Natuurlijk zijn er ook nog een paar andere dingen om naar uit te kijken, zoals roeien en viool spelen en fietsen!!

Maar... Nieuw Zeeland is zo mooi, en ik hou van mijn leven hier, dat moet je ondertussen wel door hebben gehad aan mijn blogs denk ik zo haha. Wat ga ik het missen. Ik weet ook niet waar ik moet beginnen. Laten we starten bij waar het begon, mijn gastfamilie.

Mijn gastfamilie is zo ongelooflijk leuk. De kinderen zijn the best en ik heb zo een goede band met ze kunnen opbouwen. Laatst zwaaide ik ze uit toen ze een nachtje bij hun tante gingen slapen en zei ethan zwaaiend vanuit de auto: "bye sylke, I love you!", ik keek G aan en allebei onze harten smolten een beetje haha. Alanah en ik hebben altijd al veel lol en zingen dezelfde liedjes die we in ons hoofd hebben en verzinnen onze eigen verhaaltjes voor haar bedtime. Mijn gastmoeder en ik gaan ook goed samen, met alle hectiek van haar werk moeten we allebei flexibel zijn en goed op elkaar inspelen en dat gaat hartstikke goed. We houden van dezelfde muziek en ondertussen kunnen we over alles praten en lachen. Niet jaloers zijn mama want jij blijft toch altijd nummer 1!!

Na die 9 maanden heb ik ook een heleboel leuke vrienden kunnen maken, vooral vriendinnen eigenlijk, want grotendeels van de au pairs is vrouwelijk. En bijna al mijn vriendinnen zijn au pairs (en Duits..), wat het makkelijk maakt. Vooral met Nina heb ik een hele goede band, na ons zuider eiland reis kennen we elkaar heel goed en spenderen we veel dagen van de week samen.

Nieuw-Zeeland heeft zo veel mooie natuur, ik zit in de trein terug naar huis en ben net een kleine volkaan opgelopen omdat ik wat tijd over had. Het uitzich was amazing en ik kon zoveel herkennen, het is mn thuisstad geworden. Met een fijn huis in een leuke omgeving en het strand op een kleine afstand rijden, water in de hele omgeving. Ik ben een beachgirl geworden en vind het heerlijk om met mn blote voetjes over het zwarte strand te struinen.

En het meest voor de hand liggende, surfen. Ik ga niet meer de kans krijgen om zoveel te surfen als ik nu doe. Ben laatst wel een Nederlands surfmeisje tegengekomen op het strand en zij vertelde dat het best te doen is om in Nederland te surfen dus dat maakte me wel weer hoopvol :)

En dan zijn er de kleine dingen, zoals het lopen op blote voeten of in 'jandals' (teenslippers). Het feit dat niemand iets geeft om wat je draagt en je het hele jaar een korte broek kan dragen, met desnoods een trui. Of dat ik altijd de auto kan pakken om even met iemand af te spreken die ook ineens tijd heeft. Tijd. Ik heb tijd hier. En wat is dat eens fijn, ik ga dat zeker missen. Hoef niet aan huiswerk, toetsen of andere opdrachten te denken.

Er zijn nog genoeg dingen op mijn bucketlist en to do list die ik hopelijk allemaal kan doen voordat ik het vliegtuig neem. Hierbij een eind aan de gedachtegang van mijn treinreis heen en terug naar town om met een vriendin af te spreken.

Bedankt voor het lezen,

Sylke

#8 Wat ik op deze woensdag heb gedaan, surfen en alleen maar genieten!

Hoihoi,

Vandaag de dag op woensdag 6 maart, 18.30 heb ik dit geschreven met idee om even mijn dag te delen met mijn gezin thuis. Die hebben mij waarschijnlijk een halfuur zien typen zonder uiteindelijk iets te sturen want het bleek toch iets uitgebreider te worden dus hierbij; geniet mee van de nieuwe blog!

Geweldige dag gehad vandaag! G had een vrije dag dus ik mocht de ochtend vrij nemen waardoor ik iets langer kon slapen, maar niet te lang want de surf zou super goed zijn! Dus opgehaald door Nina en Lea (twee Duitse au pair vriendinnen) en in Muriwai boards gehuurd. In de zee Sophia tegengekomen die met haar eigen board al eerder was gegaan. De surfconditions waren echt perfect! Beetje sterke stroming maar offshore wind, lange periode en niet te hoge golven maar genoeg groene, super! Heb een heleboel goede waves kunnen catchen en het was zó gezellig met Nina en Lea! Nina en ik zitten ongeveer op hetzelfde level en hadden zelfs een paar golven samen kunnen pakken. Waarvan eentje zo dicht bij elkaar dat we half botsten en allebei van ons board af moesten springen om niet helemaal te crashen. Elke keer elkaar aanmoedigen en joelen als je helemaal tot het strand kon. Ook kan je ons vaak het surfersign zien doen als zo iets van ‘good surf mate’, waarbij je een vuist maakt maar je pink en duim uitsteekt, deze emoji ??????. Zonnetje op onze rug, wat perfect is want ondergaande zon is mooi maar schijnt wel in je ogen. Soms een beetje koud in mijn shortie, das een wetsuit met korte mouwen en benen, maar heerlijk het zeewater voelen en beetje zon pakken! Blauwe plekken en wat schrammen ook aan de collectie toegevoegd. Een paar keer twee surfboarden (omhoog) gedragen omdat Lea een beginner is en dus ook een groot zwaar board heeft die beter met 2 te dragen is. Na onze twee uur surfboard hire nog teruggegaan naar het strand en de andere surfers bewonderd, denkend aan onze spierpijn van morgen. Terug in de auto met goede muziek, ramen open en de wind in mijn haar dat touw is door het zeewater en de zon.

Thuis G gesproken, die van plan was wat later te gaan surfen vandaag.Enthousiast over mijn ochtend verteld, wat een surfchicks zijn we ook allebei geworden! Nog wat kunnen lunchen, douchen, mijn wetsuit kunnen uitspoelen en weer op weg naar school! Woensdag vandaag, dus Alanah heeft zwemmen. Ondertussen ook zo wat vrienden gemaakt, op school, maar nu ook bij het zwemmen een Nederlandse vader die hier sinds zijn 6e woont (dus communiceren is makkelijker in het engels) en ook surft. Toevallig een paar weken geleden op school in gesprek gekomen doordat ik een au pair vriendin weer was lastig aan het vallen met mijn surfverhalen ;). Hele halve uur van de zwemles over surfboards, surfstranden en surfcondities gehad. Daarna zijn dochtertje en Alanah meehelpen omkleden en met Lani op weg naar kindy! Ethan opgehaald en naar huis, waar de kids tv mogen kijken terwijl ik kook.

G kwam rond een uur of 5 thuis na haar surfen, was een iets minder succes doordat ze er met lage tij was. Een restje risotto met andere restjes gecombineerd voor mezelf en heerlijk buiten in het zonnetje opgegeten, met G en goede muziek. Wat een genieten! Zit er nu nogsteeds en G is ondertussen naar bed, de kids ook, maarja je weet hoe dat gaat, die rennen nog stiekem naar elkaars kamer en spelen daar ‘zachtjes’. Jedi, de hond, loopt rond om de kust te checken en ploft dan naast me neer, iedereen is moe en ik ga ook zo richting bed. Wat een ultieme dag was dit, ik weet dat perfect niet bestaat maar mijn blijheid en genietlevel staat zeer hoog. Wat een geluk ook dat ik mijn inspiratie om dit berichtje te maken heb gevonden. Het begon als een vrolijke dagindeling die ik naar mijn familie wilde sturen maar eindigde in een blog, die mijn familie alsnog te lezen krijgt ;). Nog een boek lezen in bed met thee en dan ben ik helemaal voldaan. Uitgeput van de fysieke inspanningen en sociale bedoelingen maar enorm gelukkig dat ik deze dag zo heb mogen invullen.

Dankjewel voor het lezen, onthou dat natuurlijk niet alle dagen zo goed zijn als deze, maar dat je wel zelf de appels van de boom moet plukken (is dit een spreekwoord of heb ik dit nou zelf zo ineens opgeschreven?). Maak het beste van je dag, geniet van de mensen om je heen en de dingen die je wél mag en kan doen.

Heel veel liefs,

Je surfchick sylke

#7 vakantie in Japan

Hey mensen, kleine disclaimer - ik heb deze blog een maand geleden geschreven vanuit het vliegtuig van Japan naar Nieuw-Zeeland. Ondertussen zal ik een nieuwe blog proberen te schrijven maar voor nu kunnen jullie het hier nu even mee doen. Freya heeft ook een blog geschreven, precies over het gedeelte dat niet in deze blog zit, en ook met andere leuke feitjes dus zonder dat we het van elkaar wisten vullen we elkaar super goed aan! Mocht je die niet hebben gekregen, maar wel willen lezen, laat dat even in de reacties weten. Voor nu, enjoy!


Kon’ nichiwa!

Zo, eventjes geleden maar er zijn zo ontzettend veel dingen dat ik niet wist waar ik moest starten en hoe ik moest beginnen. Ik zal nu mijn reisplannen over het algemeen vertellen en ingaan op Tokyo.

Iets van een paar maanden geleden hadden mijn zussen en ik het plan om elkaar te ontmoeten op het eiland Okinawa. Freya & Ella en Myrthe & Tenz zouden daarheen vliegen na kerst en dan daar een paar dagen blijven zodat we samen nieuw jaar konden vieren. Zo gezegd zo gedaan, de vliegtickets van waren geboekt! Freya, Ella en ik zouden na Okinawa nog doorreizen naar een ander eiland en dan richting Kyushu, het grote zuidereiland van Japan. Daar was het plan: Kagoshima, Akune, Kumamoto, Beppu, Osaka waar F&E het vliegtuig zouden pakken voor de volgende bestemming en ik naar Tokyo zou gaan. Vanuit Tokyo had ik een vlucht naar Christchurch met een lange tussenstop in Fiji, 24 uur.

Het verblijf op Okinawa eiland met mijn zussen en hun partners (ondertussen kan ik die ook gewoon broer en zus noemen <3) was super leuk. Het was zo gezellig om weer even familie om me heen te hebben. Ook natuurlijk gek druk met zn vijfen en zoveel meningen en reisverhalen maar wat was het leuk om die te delen. Ik kreeg te horen dat ik volwassener leek en ben, Ella heeft me een paar keer de oudste zus genoemd in mijn gedrag haha.

Na een week met zn allen gingen Myrthe & Tenz weer naar huis (Tokyo) voor de studie en Freya, Ella en ik door naar de volgende bestemmingen. Ik ga hier later misschien nog een blog over schrijven maar voor nu wil ik het vooral even over Tokyo hebben. In Osaka hebben F&E en ik afscheid genomen want zij gingen door naar Hawaii en ik wilde nog een paar dagen in Tokyo blijven. Het was even lastig om doei te zeggen want ik zou ze weer voor een halfjaar niet zien en het was zo gezellig geweest de twee weken samen. Ik heb Ella veel beter leren kennen en we zijn erachter gekomen dat we best veel op elkaar lijken, wat is dat toch met die partners van mn zussen ;). We hebben ontzettend veel gezien met zn drietjes en ik heb super genoten, thanks to you guys!

En toen stond ik er ineens weer in mn eentje voor, niet voor lang, maar na drie weken met zoveel company was het wel even anders maar ook wel fijn. Ik heb de supersnelle shinkansen trein genomen die van Osaka naar Tokyo reed in iets van 3 uur. Had ontzettend veel geluk met het heldere weer dat ik zelfs Mt Fuji heel goed heb kunnen zien (kijk bij foto’s!). In Tokyo had ik een soort cellular hostel, dus dan heb je echt alleen een hokje van een bed met een gordijntje en verder zijn er dan wat douches en wc’s maar thats it. Wel allemaal schoon en aardig nieuw want dat is de norm daar. ‘s Avonds meteen al met Myrthe & Tenz afgesproken, wat mega gezellig was. We zijn naar een soort foodfestival in een grote indoor dome gegaan en hebben daar ook een show kunnen bijwonen. We zijn rondgelopen door het park met allemaal attracties en daarna hebben ze mij de uni en hun kamers laten zien. Wat een dag en wat een goede eerste indruk van Tokyo heb ik gekregen.

De volgende dag heb ik meteen een dagkaart gekocht voor de trein want het openbaar vervoer is bestwel goed in Tokyo. Ik heb geprobeerd alle tips van de twee kenners(M&T) op te volgen en zo ben ik terechtgekomen bij superdrukke winkelstraten, mooie parken, speciale tempels, het bekende en drukke kruispunt Shibuya, Tokyo Tower en fancy, dure shoppingmalls. Al met al was dat een bomvolle dag en mn voeten deden pijn toen ik ‘s avonds M&T weer ontmoette om wat samen te eten.

De tweede dag heb ik het wat rustiger aangenomen en heb ik de morgen rondgebracht in Ueno park, heel groot met meerdere tempels, een pagoda, musea (die helaas bijna allemaal dicht waren doordat het maandag was) en ontzettend veel straatmuzikanten. Het enige museum dat open was, was het Ueno Royal museum en die had een tentoonstelling van Nederlandse kunst met Vermeer in de hoofdrol. Na enige twijfel of het het geld waard was vond ik het toch interessant om te weten hoe wij met onze kunst in Japan beschreven werden. Het was super druk en ik had niet verwacht dat dit zo populair zou zijn maar kunst is hier een groot ding. Na het museum ben ik door drukke grote en kleine straten helemaal naar een gigantisch tempelcomplex gelopen. Er waren veel plekken en manieren om een prayer te doen, zo is er net voor de tempel een tafel met twee bowls met een soort as, of er zijn meerdere wierook plekjes, ook kan je een prayer op een houten hanger schrijven en ophangen aan een soort rek, dan zijn er nog een soort kastjes en dan moet je een metalen koker schudden, er zijn briefjes die je kan kopen en openmaken, dan weer op moet vouwen en aan een boom kan knopen. Al met al een heleboel dingen, en aan mn beschrijvingen te lezen kan je vast merken dat ik 80% van de tijd ook niet weet wat ik aan het doen ben haha! Gewoon maar opletten hoe je voorgangers het doen en dan proberen om zo datzelfde zo goed mogelijk na te doen :). Een keer hebben Freya en ik zo’n Japans briefje geopend om daarna aan een boom te knopen. Met google translate zijn we er zo’n beetje achtergekomen dat we niet te veel moeten haasten en goed de tijd nemen voor alles en dat we veel goede inkopen moesten doen. Daarnaast gaf google translate ons nog een heleboel onzin dus wij hebben er maar van gemaakt dat we moeten genieten van alle momentjes en zowel tastbare als denkbare herinneringen moeten koesteren. Nou dat gebeurt zeker!

Na de tempel ben ik doorgelopen naar de skytree, en meeeega hoge toren (634m) die uitzicht heeft over een groot deel van de stad (niet alles natuurlijk want Tokyo is inmens groot). Er zijn twee verdiepingen, op 350 meter en 450 meter hoogte. Ik vond het het waard om meer te betalen en naar de hoogste verdieping te gaan, want het weer was super helder en ik had het perfect getimed door een halfuur voor zonsondergang boven te zijn. Het was zo magisch om de zon te zien zakken en de lampjes een voor een aan te zien gaan (of ineens allemaal tegelijk want het blijft een technologische megastad natuurlijk). Met weer een heleboel geluk heb ik Mt Fuji kunnen zien wat de zonsondergang nog bijzonderder maakte. Wauw. Wat een mega grote stad en wat mag ik mezelf toch even trots voelen dat ik hier op deze hoge toren gewoon me gewoon over freaking Tokyo sta te verwonderen.

Eenmaal helemaal donker en mijn mobiel overvol met foto’s ben ik terug naar mijn hostel gegaan om die aan Myrthe en Tenz te laten zien. De wijk waar mijn hostel was heet Shinjuku en dat is een van de grote busisnessdistricten, de Koreaanse wijk zit er dichtbij en daar hebben we weer heerlijk gegeten. Dit was ook de laatste keer dat ik Myrthe en Tenz zou zien, aangezien het mijn laatste avond in Tokyo zou zijn. Het was super gezellig om ze allebei in hun nieuwe thuis te zien en ik ben nogsteeds erg onder de indruk van hun Japans.

Voor mij was het de volgende middag dan ook tijd om het land te verlaten. Ruim drie weken Japan waren echt niet normaal geweldig. Ik had geen idee wat ik kon verwachten van dit land met de speciale cultuur. Daadwerkelijk alles is anders maar ik vond het leuk om eraan te wennen en ik weet zeker dat ik de komende dagen nog alles met twee handen aanpak, buig naar iedereen die ik wil bedanken en de warme wc brillen ga missen. Wat heb ik genoten van dit onverwachte avontuur en de tijd die ik kon spenderen met mijn geweldige familie. Wat voor een te gekke zussen en bonuszus en -broer heb ik toch. Ik ben een heel gelukkige 18-jarige en ik ben klaar voor mijn nieuwe avontuur!

Bedankt voor het lezen, ik heb aardig wat overgeslagen en vragen zijn zeeekerr altijd welkom! Reacties vind ik super leuk om te lezen, thanks daarvoor!

Heel veel liefs vanuit een vliegtuig op weg naar mijn ‘thuisland’. (NZ)

Sylke

#6 Noordereiland reis pt.1

Heyaa,

Dan eindelijk hier mijn eerste blog over mijn trip rond het noordereiland van Nieuw-Zeeland. We zijn vanaf Auckland via Rotorua en de Oostkust naar Wellington in het zuiden gereden en via de Westkust en Lake Taupo weer omhoog naar Auckland. De reis zou 15 dagen duren en we hebben een auto gehuurd om rond te kunnen reizen en te slapen in hostels en Airbnb’s. Samen met 4 andere meiden heb ik deze reis gemaakt. Ik had Sina en Kalyani, twee Duitse au pairs, al twee keer eerder ontmoet om de reis te plannen en met deze twee meiden zou ik ook de volle 15 dagen reizen. Marie, ook een Duitse au pair zou ons in de eerste week vergezellen en in Wellington geswitched worden door Katharina, die de tweede week mee zou reizen. Katharina is ook een Duitse au pair, hoe kan het ook anders haha.. 

Onze reis begon op zaterdagochtend en het was even wennen met elkaar, ik had Marie nog nooit gezien en de anderen amper gesproken. Daarnaast was onze gehuurde auto, een Nissan Tiida, erg fijn en groot genoeg maar wel anders dan mijn snelle Mazda. Het eerste weekend hebben we in Rotorua doorgebracht, deze stad heeft veel thermal activities maar staat ook bekend om de aanwezige Maori cultuur. Ook niet te vergeten is de geur die rond de hele stad hangt, de rotte eieren en zwavel geur is op de ene plek meer aanwezig dan de andere maar gelukkig wen je er al aardig snel aan, en na deze stad zijn alle andere zwavelgeuren ineens een stuk minder doordringend! We hebben twee parken bezocht, een 'thermal wonderland' waar we een Geyser hebben zien spuiten, mudpools hebben zien bubbelen en de oranje kleur van de Champagne pool hebben kunnen bewonderen. Er waren ontzettend veel mooie natuurwonderen, te veel om allemaal te benoemen helaas. Het tweede park was Whakarewarewa, en dat is al de verkorte naam, moet je nagaan. Dit was meer een dorp waar de Maori mensen ook echt woonden en thuis kwamen zodra de toeristen naar huis gingen en het park dicht was. De traditionele kookwijzen met het gebruik van de geothermal activities worden nogsteeds gebruikt, zo kan je op de foto zien dat er een maiskolf in het water hangt om gestoomt te worden om daarna te dienen voor het restaurant. De zwavelgeur kan je overigens niet proeven in het eten. Na dit park zijn we naar 'Kerosene Creek' gereden, een warm water rivier. We hebben onze bikini’s aangedaan en hebben in de winter gewoon in een rivier gebaden. Het was heerlijk warm en zo een gek idee! 

Na deze historische en toeristische stad zijn we richting het oosten gereden. Ontzettend veel one-way bridges waar je dus goed naar de overkant moet kijken of er een auto aankomt en een prachtige kust waar we op konden uitkijken. Alle reisdagen duurden ook echt een hele dag, met veel stops om even benen te strekken en de omgeving of het uitzicht te bewonderen, we wisselden ook vaak van bestuurder. De volgende ochtend zijn we naar East Cape gereden, het meest oostelijke punt van Nieuw-Zeeland. Hier heb je een van de eerste zonsopkomsten van de wereld en de meest oostelijke vuurtoren van de wereld! Na een heerlijk ontbijt ging de reis door met onderweg een mooie Maori kerk en een superlange wharf de zee in. 's Avonds zijn we Gisborne in gegaan, hebben we wat mooie foto's gemaakt bij de ondergaande zon op het strand en hebben we een goedkope maar overheerlijke pizza gegeten, wel lekker na afwisseling van het koken in de hostels en Airbnb's. 

Volgende ochtend weer op reis om een detour te maken naar het 'Te Urewai national park', waar we 2 uur heen en terug op een grevelweg moesten rijden met veel bochten en heuvels om daarna aan te komen bij een supergroot meer. Helaas hadden we niet alle tijd om een lange hike te doen, want we waren onderweg naar Napier! Daar hadden we een airbnb bij een kiwi in huis, hij was ontzettend aardig en heeft ons veel goede tips gegeven. We konden zijn 3 fietsen lenen, alleen de fietsverhuurder voor een 4e fiets was te lang om te lopen dus ik als echte Nederlander heb een van de andere meiden achterop de fiets genomen en zo hebben we langs het strand gereden. Het was zo heerlijk om weer eens te kunnen fietsen, en het lange pad langs het strand maar ook de stad zelf was perfect hiervoor! Na een mini-wijnproverij in de supermarkt, de echte wijnboerderijen waren iets te ver weg en heel duur, hebben we een typische Hawke's Bay wijn gekocht. 's Avonds met de ondergaande zon over de stad hebben we geproost op deze fantastische reis.

Wellington was de volgende bestemming, de hoofdstad van dit prachtige land. Helaas hadden we niet heel veel tijd omdat we een dag naar de zuidkust zijn gereden, het zuidelijkste puntje van het Noordereiland: Cape Palliser. Het uitzicht, de vuurtoren en de zeerobben die we op de weg terug tegenkwamen waren heel cool. Daar hebben we ook een hike van een paar uur gedaan in de bloedhete zon, om de Pinnacles te zien, nog een natuurwonder die op de foto's te bewonderen is. De dag daarna was het tijd om Wellington te bezoeken, we hebben een overzicht van de stad gekregen door Mt Victoria te beklimmen, hebben de Te Weta cave gezien, waar veel films worden gemaakt, zijn naar het beroemste NZ Te Papa museum geweest, waar je een hele dag kan besteden maar wij helaas maar twee uur hadden, hebben de  Wellington cable car gezien, rondgelopen in de Botanical gardens en zijn we naareen uitkijkpunt geweest met een prachtig strand waar we Paua schelpen hebben verzameld. Niet geheel legaal maar deze schelpen hebben prachtige kleuren en zijn typisch Nieuw Zeelands door de Maori naam, wij kennen ze als abalone.

Vanaf Wellington is het weer tijd om naar het noorden te reizen via de westkust, dat komt volgende keer! Mijn computertijd in de locale bibliotheek zit erop haha. Helaas heb ik niet alles kunnen beschrijven en zou het anders te veel worden, maar dit waren zeker de hoogtepunten! Vergeet ook niet de foto's te bekijken om een beeld te krijgen van mijn reis.

Liefs,
Sylke